วันจันทร์ที่ 16 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552

ครูผู้เป็นเรือจ้าง

เรือจ้าง

“ครู” ประดุจ “เรือจ้าง” ใครช่างเปรียบ
“ครู” ควรเทียบฟ้ากระจ่างกว้างไพศาล
“ครู” ตักเตือนเมตตา-อภิบาล
“ครู” สอนสั่งวิชาการ...วิชาคน


เป็นผู้แนะนำให้ได้ประจักษ์
ว่าด้วยหลักวิทยา – หาเหตุผล
และเตือนย้ำคุณธรรมประจำตน
นั้นจะดลให้ชิวิต “ศิษย์” ได้ดี

หากแนวทางที่ “ลูกศิษย์” คิดผิดพลาด
“ครู” ไม่อาจภาคภูมิได้ ในศักดิ์ศรี
ประหนึ่งว่าคนพาย “เรือจ้าง” ลำนี้
ทำหน้าที่ขาดตกบกพร่องไป


เรือเทียบฝั่งเข้าส่งตรงริมท่า
“คนโดยสาร” รู้เถิดว่า เหนื่อยแค่ไหน
“คนพายเรือ” ถ่อนำค้ำด้วยใจ
ขอเพียงให้ “ศิษย์” สมหวังดังกมล


“ครู” ประดุจ “เรือจ้าง” ใครช่างเปรียบ
“ครู” ควรเทียบแสงสว่างกลางไพรสณฑ์
เป็นแสงทองส่องชี้ชีวิตคน
พระคุณล้นเกินรำพรรณจำนรรจา


แม้ไม่มีข้าวตอก- ดอกไม้หอม
ประดับพร้อมเป็นพุ่มพานอันหรูหรา
แต่ขอนำจิตร้อยถักอักษรา
ประณตน้อม “สักกาฯ” พระคุณ “ครู”

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น